Dla kogo i po co ? 

Szkolenie Rhinoceros dla zaawansowanych – certyfikowany stopień II+ dedykowane jest osobom, które ukończyły stopień I szkolenia lub mają już kilkumiesięczne doświadczenie w pracy z programem i chcą zwiększyć efektywność swojej pracy oraz poznać wiedzę niedostępną w żadnych tutorialach i podręcznikach.

Szkolenie polecane jest szerokiemu spektrum branż, np.. projektantom architektury, biżuterii,  statków/jachtów, tapicerom, modelarzom, osobom zajmującym się wzornictwem przemysłowym, projektantom  form przemysłowych oraz przygotowującym projekty pod druk 3D oraz CAM/CNC.

Ten poziom szkolenia kładzie jeszcze większy nacisk na topologię NURBS oraz problematykę jakości kształtu i jego analizy. Rozpatrywane są również kwestie dostosowywania programu do własnych potrzeb, instancjonowanie projektu oraz elementy zaawansowanej dokumentacji technicznej projektu i pracy grupowej.

Podczas 3 dni (24 godziny) wykładów i ćwiczeń z autoryzowanym instruktorem kursant zdobywa praktyczne umiejętności z zakresu projektowania przestrzennego w programie Rhinoceros na poziomie dla zaawansowanych.

Co nas wyróżnia ?  

–  Nasza firma jest Autoryzowanym Centrum Szkoleniowym Rhinoceros w Polsce
Posiadamy Certyfikat wystawiony przez producenta oprogramowania firmę McNeel poświadczający nasz profesjonalizm
– Autoryzowany Instruktor z wieloletnim doświadczeniem 

Nie tylko sama wiedza jest ważna, ale także, a może przede wszystkim umiejętność jej przekazania. Od wielu już lat naszym największym atutem jest zdolność prostego tłumaczenia skomplikowanych zagadnień.
– Nacisk na zrozumienie idei i metodyki pracy w NURBS 
NURBS to podstawowa reprezentacja geometrii przestrzennej w Rhino. Szczególny nacisk instruktor przykłada na zrozumienie zasad i zależności, które niezbędne są w trakcie tworzenia projektu w Rhino, niezależnie od jego stopnia skomplikowania oraz branży. Szczególnie skorzystają na tym osoby, które już w jakimś stopniu poznały program w wyniku samodzielnej nauki, chociażby z Internetu. Spowodowane jest to tym, że wiedza ta jest często pomijana lub bagatelizowana.
– Program szkolenia poszerzony o dodatkowe zagadnienia względem materiału zalecanego przez producenta oprogramowania Rhinoceros – firmę McNeel.

Wymagania wstępne 

Zaleca się aby kursant miał ukończony pierwszy poziom szkolenia. W innym przypadku wymagane się co najmniej dwumiesięczne doświadczenie w pracy  z programem Rhinoceros.
Wymagana jest również biegłość w obsłudze systemu Microsoft Windows.

Efekty szkolenia

Po ukończenia tego stopnia szkolenia kursant zdobędzie następujące umiejętności:

  • Projektowanie powierzchniowe (Rhino) na tle projektowania bryłowego (inne aplikacje 3D)
  • Zaawansowana ciągłość geometryczna (G-con)
  • Zaawansowana topologia NURBS, ograniczenia i możliwości (Four-sided surface principle)
  • Zaawansowane techniki przekształceń, Uniwersalna Technika Deformacji (UDT)
  • Strategie modelowania – techniki automatyczne vs manualne
  • Funkcje wytłaczające i wypełniające – kiedy jakie stosować, aby uzyskać optymalny kształt i jakość
  • Zaawansowana analiza geometrii pod kątem przydatności modelu do produkcji / druku 3D
  • Samodzielnie dobieranie strategię modelowania w zależności od rodzaju i skali projektu
  • Rozwijanie (Unroll) powierzchni rozwijalnych i nierozwijalnych
  • Upłynnianie (Fairing) geometrii na poziomie krzywych i powierzchni
  • Tworzenie lepszych i bardziej optymalnych siatek MESH pod potrzeby produkcji / druku 3D
  • Poszukiwanie, instalacja i konfiguracja najpopularniejszych rozszerzeń (plugins)
  • Dokumentacja techniczne – arkusze, rzuty, skala, kontekst rzutu
  • Dostosowywanie programu do własnych potrzeb, w tym makrodefinicje, skrypty i szablony
  • Podstawy modelowania parametrycznego z wtyczką Grasshopper
  • Bloki, instancje, złożenia projektu
  • Elementy pracy grupowej nad projektem (Worksessions)

Szczegółowy program szkolenia:

  1. Wstęp – szybka powtórka podstawowych zagadnień 
    – Praca z płaszczyznami konstrukcyjnymi
    – Chwytaki (Osnaps) i inne narzędzia wspomagające modelowania
    – Kształt i jego jakość
    – Zalety optymalnej jakości geometrii – porównanie z podejściem tradycyjnym
  2.  Zaawansowana topologia NURBS 
    Zarówno krzywe, jak i powierzchnie charakteryzują się pewną wewnętrzną budową, topologią. Składa się na to szereg cech, których znajomość pozwoli nam na osiąganie o wiele bardziej rozbudowanych możliwości.
    – Stopień (Degree) na krzywej i na powierzchni
    – Punkty kontrolne vs punkty węzłowe
    – Ciągłości geometryczny z punktu widzenia punktów kontrolnych
    – Geometria wymierna i niewymierna, wagi
    – Metodologia czterech rogów na powierzchni (Four-sided surface principle)
    – Powierzchnie przycinane i nieprzycinane (Trimmed vs Untrimmed)
  3. Analiza geometrii 
    Program do projektowania to nie tylko tworzenie geometrii. To także poprawianie błędów, optymalizacja lub szukanie innych rozwiązań dla napotkanych problemów. W tym celu należy wiedzieć więcej na temat geometrii, nad którą pracujemy. Czyli po prostu analiza.
    – Graf rozkładu zmian krzywizny – pojęcie jakości krzywej
    – Analiza zakrzywienia na powierzchni
    – Mapy środowiskowe i Zebra
    – Narzędzia krawędzi
    – Krawędzie nadmiarowe i sposoby radzenia sobie z nimi (Join vs Merge)
    – Sposoby naprawy obcej geometrii, diagnostyka modelu
  4. Zaawansowane techniki modelowania 
    Jakie pułapki czekają nas, gdy stopień skomplikowania obiektu wzrasta. Co się dzieje, gdy krzywizny pojawiają się już w dwóch kierunkach? Jak zmusić krawędzie powierzchni, aby do siebie idealnie pasowały ?
    – Funkcje wytłaczające i wypełniające a ciągłość geometryczna
    – Płynne łączenie (Blending) powierzchni złożonych
    – Krawędzie odkryte i neutralizowanie kłopotów (Join two naked edges)
    – Optymalizacja powierzchni wytłoczonych ze złej jakości krzywych
    – Upłynnianie krzywych
    – Dodatkowy zestawów chwytaków (Osnaps) i ich rola
    – Zaawansowana orientacja obiektów
    – Dodatkowe funkcje kolorowego manipulatora transformacji (Gumball)
    – Modelowanie z obrazków, import, ustawianie w rzutniach, odrysowywanie
    – Shelling – nadawanie grubości bryły w formie wspólnej wartości (skorupa)
    – Krzywe i powierzchnie uśrednione (Tween)
  5. Rozwijanie powierzchni 
    Zagadnienie to jest coraz bardziej popularne w coraz większej ilości branż. W jaki sposób rozwijać powierzchnie bez utraty kształtu ? Czy wszystkie powierzchnie da się rozwijać?
    – Pojęcie powierzchni rozwijalnych i nierozwijalnych
    – Dogłębne omówienie strategii rozwinięć powierzchni rozwijalnych (Unroll) i Squish
    – Dogłębne omówienie strategii rozwinięć powierzchni nierozwijalnych (Squish i SquishBack)
    – Rozciąganie i ścieśnianie geometrii
    – Listkowanie – technika zamiany powierzchni nierozwijalnej w szereg rozwijalnych
  6. Zaawansowane zmiękczanie krawędzi na bryłach 
    Jedna z częściej wykonywanych czynności w trakcie procesu . Wygładzanie lub fazowanie krawędzi. Dlaczego nie zawsze wychodzi ?
    – Profilowanie (fillet) ze zmiennym promieniem wielu krawędzi naraz
    – Algorytmy wygładzania – co można za ich pomocą osiągnąć (Rolling ball vs Distance between edges)
    – Zmiękczanie krawędzi w wizualizacji (Edge softening)
    – Wygładzanie wielokierunkowe
  7. Rhino je nam z ręki 
    Ważnym czynnikiem dobrej znajomości programu jest możliwość swobodnego dostosowania go do naszej branży i związanych z nią specyficznych potrzeb.
    – Tworzymy własny przycisk i własny pasek narzędzi
    – Makrodefinicje i ich rola w programie
    – Skrypty – języki programowania
    – Skrypty – ładowanie i uruchamianie
    – Wtyczki (plugins) – znajdowanie, ładowanie, wstępna konfiguracja
    – Skróty klawiszowe i aliasy
    – Import / Eksport modeli POLYMESH i NURBS do i z obcych aplikacji
    – Grasshopper – projektowanie parametryczne, ale jednocześnie programowanie wizualne
  8. Sposoby pracy z dużymi projektami 
    Duży projekt, zawierający sporo elementów składowych to nie lada wyzwanie. Czy można go podzielić na mniejsze części ? Czy da się coś zrobić, aby projekt zajmował mniej miejsca ? Czy można pozwolić sobie na modułowość i pracę w grupie nad wspólnym projektem ?
    – Przekroje – sekcje i kontury
    – Zaawansowane techniki rzutowania w dokumentacji technicznej
    – Arkusze i skala rzutów w dokumentacji technicznej
    – Porcjowanie rzutów – płaszczyzny przycinające
    – Bloki i instancje, złożenia dużych projektów
    – Elementy pracy grupowej w Rhino
  9. Bonus – przygotowanie modelu do produkcji /druku 3D
    Nadrzędnym celem projektowania przestrzennego jest fizyczne wytworzenie przedmiotu projektu. Nie każdy jednak model, który udało nam się uzyskać nadaje się do produkcji
    – Pojęcie modelu szczelnego (watertight)
    – Krawędzie odkryte (Naked) w bryle
    – Zaawansowany MESHing
    – Krawędzie rozgałęzione (Non-manifold edges)
    – Ilość trójkątów a jakość modelu
    – Położenie obiektu a druk 3D – warstwowość technologii druku 3D
  10. Bonus – zaawansowane zagadnienia związane z wizualizacją 
    – Tworzenie własnych materiałów
    – Tekstury i inne mapy
    -UV unwarping, czyli mapowanie materiałów na powierzchniach złożonych z ciągłością tekstury
    – IBL – oświetlenie środowiskowe
    – System nalepek (decals)
    – IOR, czyli fizyka materiałów
  11. Projekty praktyczne 
    Czas w pełni wykorzystać zdobytą wiedzę. Co nie znaczy, że nie będzie tu okazji do poznania nowych technik i metod pracy. Ćwiczenia te świetnie pokazują metodologię oraz etapy pracy nad projektem w Rhino. Od ogółu do szczegółu, ale liczy się już nie sam kształt, ale też jego jakość
    – Kształt designerski z uwolnioną bryłą
    – Zaawansowane wycięcia
    – Ostre krawędzie na gładkiej powierzchni (Creases)
    – Pilot zdalnego sterowania z dwóch rzutów  szkicu w postaci bitmapy.

Zapraszamy!